W dawnych czasach każdy szanujący się posiadacz Polskiego Fiata, Trabanta czy Moskwicza zabezpieczał swoje auto przed korozją. Okazuje się, że współcześnie produkowane samochody zabezpieczenie antykorozyjne mają często niewystarczające.

W nowych samochodach fabryczne zabezpieczenie antykorozyjne jest coraz słabsze i po 3–4 latach wymaga uzupełnienia. Co ciekawe, niektórzy producenci wręcz zalecają zabezpieczanie ram w autach dostawczych. Koszt zabezpieczenia nie jest wysoki, a późniejsza walka z rdzą – znacznie trudniejsza.
Dobór właściwego środka antykorozyjnego jest ważny, gdyż w przypadku uzupełniania ubytków powinien on dobrze połączyć się z zabezpieczeniem fabrycznym. Warsztaty często popełniają błąd podczas tego zabiegu.
W wielu autach nowej generacji w nadkolach znajduje się specjalna wykładzina, natomiast w starszych samochodach – masa poliuretanowo-kauczukowa z dodatkiem PVC. Masa ta po pewnym czasie odpada, a jej ubytki należy uzupełnić. Niestety wytworzenie takiej masy w warunkach warsztatowych jest niemożliwe. Stosowanie popularnych środków bitumicznych jest również niewskazane, gdyż reagują one z PVC. W efekcie może to powodować odpadanie nałożonej masy. W tym przypadku należy stosować produkty na bazie żywic i kauczuku. Ubytki w warstwie fabrycznego środka antykorozyjnego należy uzupełniać natychmiast. Zaniedbanie w tym zakresie może skutkować pojawieniem się rdzy. Natomiast pozbycie się jej jest trudne, czasami nie pomaga nawet piaskowanie.
Często ogniska korozji pojawiają się np. w nadkolach. Jeśli korozja już się pojawi, jest trudna do usunięcia. Trzeba zaatakowane miejsce oczyścić i zabezpieczyć preparatem, który będzie blokował jej dalszy rozwój, np. Loctite SF 7505 (tzw. Rost Killer) lub Teroson VR 625 (konwerter rdzy w spray’u). Po zaschnięciu na tę warstwę można nałożyć produkt na bazie kauczuku i żywic Teroson RB R2000 (dawniej znany jako Terotex 2000). To produkt przeznaczony do podwozi i nadkoli, gdyż jest miękki i niweluje uderzenia drobnych kamieni podczas jazdy. Produkt ten dobrze się łączy z fabrycznymi zabezpieczeniami antykorozyjnymi.
Warstwę preparatu antykorozyjnego Teroson RB R2000 na podwoziu można dodatkowo zabezpieczyć woskiem do podwozi Teroson WX 970. Jest to szczególnie polecane w pojazdach zabytkowych. Wosk należy natryskiwać pistoletem po zabezpieczeniu elementów podwozia. Na progach lub drzwiach stosuje się czasem fabrycznie zabezpieczenie w postaci tzw. baranka. Jego ubytki uzupełniamy produktem Teroson SB S3000 (dawniej Terotex 3000), który jest twardy podobnie jak lakier samochodowy.
Do nakładania środka antykorozyjnego stosujemy pistolet pneumatyczny. W zależności od ciśnienia natrysku i dyszy można uzyskać różne struktury. Jest to ważne w przypadku uzupełniania ubytków w miejscach widocznych, np. w wielu autach na dolnym fragmencie drzwi znajduje się tzw. rozmyty baranek. W przypadku produktu Teroson SB S3000 strukturę taką uzyskuje się przez rozcieńczenie produktu (do 30%).
Teroson SB S3000 występuje w kolorze białym, ale może zostać również zabarwiony na żądany kolor. Następnie powierzchnię pokrytą produktem należy polakierować tym samym kolorem. Gdy lakier się uszkodzi, kolor pod spodem będzie taki sam.
Zabezpieczenia wymagają też profile zamknięte, w które należy wpuścić preparat, np. Teroson WX 400. W otwory technologiczne wkładamy sondę, która ma na końcu kilka małych otworów. Przez nie wydobywa się preparat. Przyciskając spust pistoletu, wyciągamy sondę. Jeśli w profilu nie ma otworów technologicznych (np. zostały zaspawane lub zaklejone podczas naprawy blacharskiej) należy zrobić otwory w odległości do ok. trzech metrów (taką długość ma sonda). Brzegi nawierconego otworu zabezpieczamy preparatem Loctite SF 7505 lub Teroson VR 625. Po konserwacji profili otwory szczelnie zamykamy.

 

Jarosław Gajewski, Inżynier Sprzedaży AG Henkel Polska