Skoda do perfekcji opanowała trudną sztukę wykorzystywania istniejących podzespołów do konstrukcji nowego modelu. W ten sposób zaprojektowano najnowszy model firmy – Rapid.

Najdroższym i jednocześnie najtrudniejszym do zaprojektowania elementem w samochodzie jest płyta podłogowa. Stanowi ona konstrukcję nośną dla nadwozia, z którym jest na stałe połączona. Całość musi mieć wystarczającą sztywność i to jest jeden z istotnych parametrów konstrukcyjnych płyty.

Producenci pojazdów mają do dyspozycji kilka płyt podłogowych, które wykorzystuje się w różnych modelach. Płytę projektuje się w taki sposób, by istniała możliwość wydłużenia rozstawu osi (zazwyczaj do 20%) i tzw. zwisu przedniego i tylnego (odległość końca nadwozia od osi koła). Jeśli chcecie określić, czy dany pojazd ma nową, czy starą płytę podłogową, sprawdźcie rozstaw kół, a nie osi. Oczywiście im większy, tym lepszy. Popatrzcie z boku na Octavię I generacji, która miała nieproporcjonalnie długie w stosunku do długości nadwozia zwisy - przedni i tylny. W tym aucie wykorzystano płytę podłogową z VW Golfa IV, który był autem znacznie krótszym od Octavii I.

W Skodzie Rapid nie popełniono już tego błędu i sylwetka pojazdu jest proporcjonalna. W tym modelu wykorzystano płytę (PQ 25) ostatnio stosowaną w Seacie Toledo IV, a także w Roomsterze. Ponadto w Rapidzie zainstalowano również elementy zawieszenia pochodzące z Fabii. Z przodu są oczywiście kolumny MacPhersona, a z tyłu belka skrętna. W samochodach droższych, jak Ford Focus, stosuje się z tyłu zawieszenie wielowahaczowe, które zapewnia lepsze prowadzenie pojazdu niż belka skrętna. Belka ma jednak tę zaletę, że w zasadzie się nie psuje. Co więcej, oddzielenie amortyzatorów od sprężyn w Rapidzie ułatwia wymianę tych elementów. Z punktu widzenia napraw Rapid jest więc mądrze zaprojektowany.

Jeździłem Rapidem i odniosłem wrażenie, że pojazd jest stabilny w zakrętach, dlatego ten rodzaj zawieszenia uważam za idealny do tego, rodzinnego przecież pojazdu. Rapid ma długość 448 cm, a objętość bagażnika wynosi aż 550 l. Co więcej, dzięki podnoszonej tylnej pokrywie dostęp do przestrzeni bagażowej jest wyśmienity. Również we wnętrzu pojazdu, a szczególnie na tylnej kanapie miejsca jest wystarczająco dużo, gdyż Rapid ma duży rozstaw osi – 260 cm. Starszym rozwiązaniem zastosowanym w Rapidzie jest elektrohydrauliczne wspomaganie układu kierowniczego. Obecnie stosuje się wspomaganie wyłącznie silnikiem elektrycznym, co obniża koszty produkcji (brak elementów hydraulicznych).

Można narzekać, że plastiki we wnętrzu są twarde, ale nie uważam, by były gorsze niż w Dacii Logan. Tablica przyrządów jest typowa dla Skody – czytelna i bez zbędnych ekstrawagancji.

Silniki

 

Z bogatej gamy jednostek napędowych wybrano 3 silniki benzynowe i Diesla. Najsłabszy, 3-cylindrowy silnik o pojemności 1,2 l i mocy 75 KM nie jest wcale oszczędny. Osobiście nie lubię silników 3-cylindrowych ze względu na niską kulturę pracy (drgania). Mniej paliwa zużywają doładowane turbosprężarką, 4-cylindrowe silniki z bezpośrednim wtryskiem benzyny (TSI). Silnik o pojemności 1,2 l osiąga 85 KM lub 105 KM mocy maksymalnej. Najmocniejszy jest silnik 1,4 TSI o mocy 122 KM, w którym, jak zapewnia producent, dokonano już stosowanych poprawek. Przypomnijmy, ta jednostka napędowa miała w przeszłości sporo awarii. Silniki 1,2 l (75 KM), 1,2 TSI (85 KM) są łączone z 5-stopniową, manualną skrzynią biegów, a 1,2 TSI (105 KM) i 1,4 TSI – z 6-stopniową. Zautomatyzowana skrzynia biegów DSG jest oferowana z silnikiem 1,4 TSI. Zwolennikom silników z zapłonem samoczynnym w Rapidzie zaoferowano jednostkę 1,6 TDI o mocy maksymalnej 105 KM, później będzie także wersja 90 KM.

Rapid, za wyjątkiem kompletacji z najsłabszym silnikiem, jest także oferowany w wersji Green tec z systemem start stop, rekuperacją energii podczas hamowania i oponami o obniżonym oporze toczenia. Na uwagę zasługuje dość bogate wyposażenie wersji podstawowej z układem ESP/ABS na czele, 6 poduszkami powietrznymi, centralnym zamkiem i elektrycznie sterowanymi szybami z przodu.

Skoda Rapid lansowana jest jako samochód popularny, a więc niezbyt drogi. Najtańsza wersja, z silnikiem 3-cylindrowym kosztuje 47 950 zł, a z Dieslem – 62 450 zł. „Sprawdzone”, a więc produkowane w wielkich seriach podzespoły mogą stać się atutem Rapida, gdyż nabywcy oczekują niezawodności. Szkoda, że Skoda nie zauważyła wzrostu zainteresowania nabywców pojazdami z automatyczną skrzynią biegów. W Rapidzie skrzynia DSG jest oferowana wyłącznie z silnikiem 1,4 TSI. Model ten może skutecznie konkurować z innymi „tanimi” autami, jak Peugeot 301 czy Citroen C-Elysse oraz Dacią Logan.

 

Ryszard Polit