Zaleca się, by płyn hamulcowy wymieniać co dwa lata. Ważne jest, jaki płyn należy stosować.
Płyn hamulcowy, jako nieściśliwy, przenosi siłę wytworzoną w pompie hamulcowej do obudowy zacisku, gdzie wypycha tłok przemieszczając okładziny hamulcowe. Podczas hamowania następuje zamiana energii kinetycznej pojazdu na energię cieplną powstałą w procesie tarcia okładzin i tarcz hamulcowych. Wyzwalają się bardzo duże ilości ciepła, częściowo pochłaniane przez elementy samochodu i wydalane na zewnątrz. Część tego ciepła jest przejęta przez elementy, takie jak zaciski czy tarcze hamulcowe, ale resztę energii cieplnej pochłania płyn hamulcowy. Odbierając tak duże ilości ciepła musi posiadać odpowiednią odporność na wrzenie. Czasami graniczna temperatura odporności zostaje przekroczona i powstają pęcherzyki par, które jako elementy ściśliwe nie przenoszą ciśnienia, co powoduje chwilowy brak siły hamowania. Mamy wówczas do czynienia z tzw. poduszką gazową (korkiem parowym).
Historycznie płyny dzielimy na następujące grupy:
• I – oparte na oleju rycynowym z dodatkiem alkoholi (butanolu i diacetonu),
• II – na bazie tlenku etylenu i eterów glikoli i poliglikoli (DOT 3),
• III – płyny z olejów mineralnych (stosują dwaj producenci),
• IV – na bazie estrów boranu (DOT 4),
• V – zawierające silikony (DOT 5),
• VI – estry boranu i estry silikonu (DOT 4 + DOT 5.1).
Więcej na ten temat przeczytają Państwo w "Auto Moto Serwisie" nr 12/2008